هر دو اعتراف می کنند که  حضرت علی علیه السلام  اعلم امت است!!!؟

و اما از روایاتیکه دلالت دارد بر آنکه ابوبکر و عمر و عثمان در حکم و علم به امیرالمؤمنین علیه السلام رجوع مى‏کردند، در «غایة المرام‏» از مسند احمد حنبل با سلسله اسناد خود روایت کند، از یحیى بن سعید بن مسیب قال: کان عمر یتعوذ بالله من معضلة لیس لها ابوالحسن

عمر در هر مشکله‏اى پیش مى‏آمد، و امیرالمؤمنین علیه السلام براى حل آن حاضر نبودند به خدا پناه مى‏برد، و نیز از موفق بن احمد، با سلسله سند متصل خود روایت کرده است، از زید بن على از پدرش، از جدش، از على بن ابیطالب علیه السلام که فرمود: در زمان حکومت عمر، زن آبستنى را به نزد او آوردند که اعتراف بر زناى خود نماید زن اعتراف بفجور نمود، و عمر امر کرد تا او را ببرند و رجم کنند، زن در راه با على بن ابیطالب برخورد کرد.

حضرت فرمود: این زن چه کرده است که او را براى حد مى‏برند؟گفتند: زنا کرده است، و عمر امر کرده است که باید او را سنگسار کرد امیرالمؤمنین زن را نزد عمر برگردانده و فرمودند: آیا تو امر کردى که او را سنگسار کنند؟

عمر گفت: آرى چون خود زن اعتراف به گناه خود نموده است

فقال على:هذا سلطانک علیها فما سلطانک على الذى فى بطنها، و لعلک انتهرتها و اخفتها.

فقال عمر: قد کان ذاک.

قال: او ما سمعت رسول الله صلى الله علیه و آله یقول: لا حد على معترف بعد بلاء انه من قیدت او حبست او تهدرت فلا اقرار له، فخلا سبیلها.

ثم قال عمر: عجزت النساء ان تلد مثل على بن ابیطالب رضى الله عنه لو لا على لهلک عمر

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:اى عمر! اعتراف او بر گناه موجب شد که تو بتوانى بر خود او حد جارى کنى، پس چه چیز موجب شده است که بر طفلیکه دررحم خود دارد مسلط گردى، و آن بیگناه را بواسطه حد زدن بر مادرش بکشى؟و شاید تو با شدت او را دور رانده‏اى و او را ترسانیده‏اى که حقیقت را در واقع پنهان داشته، و از اعتراف به زنا خوددارى ننموده است.

عمر گفت آرى چنین بوده است.

حضرت فرمود: آیا نشنیده‏اى که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هر کسیکه اقرار و اعترافش بگناه از روى شکنجه و ترس باشد بر او حد جارى نمى‏شود؟

هر کس را که براى اقرار و اعتراف بگناه در زنجیر و غل بکشند، یا او را زندان کنند یا او را تهدید نمایند، اقرار او نافذ نیست.

على چون این کلمات را فرمود، آن زن را رها کرد، و عمر چون این کلمات را شنید گفت: زنان عاجزند از آنکه بتوانند مانند على بن ابیطالب فرزندى بزایند، اگر على نبود هر آینه عمر هلاک مى‏شد.

و نیز از طریق خاصه از محمد بن یعقوب با سند متصل خود از حضرت صادق روایت نموده است، که در زمان خلافت ابوبکر مردى شراب نوشیده بود، او را به نزد ابوبکر آوردند.

ابوبکر پرسید آیا تو خمر نوشیده‏اى؟

گفت آرى.

ابوبکر گفت: خمر نوشیدن حرام است.

مرد گفت: من اسلام اختیار کرده‏ام و اسلام من قوى است لکن منزلگاه من در جائیست که همه مردم خمر مى‏نوشند، و آن را حلال مى‏شمرند، من اگر مى‏دانستم که نوشیدن خمر حرام است، البته اجتناب مى‏نمودم.

ابوبکر روى به عمر نمود و گفت: راى تو درباره این مرد چیست؟

عمر گفت: مشکله‏ایست که راه حل آن جز در نزد ابوالحسن پیدا نشود، على را بخوانید و سپس عمر گفت: حکم و قضاء واقع در خانه على قرار دارد.

حضرت صادق علیه السلام فرمودند: ابوبکر و عمر برخاستند، و آن مرد را با خود آوردند، و جماعتى که در محضر بودند همگى به نزد امیرالمؤمنین علیه السلام آمدند، ابوبکر داستان را معروض داشت، و آن مرد نیز قصه خود را بازگو کرد.

حضرت فرمودند، بفرستید با او کسى را در مجالس مهاجرین و انصار تا تفحص کند که آیا تا به حال از آنان کسى آیه حرمت‏خمر را بر آن مرد خوانده‏است؟و اگر خوانده است‏بر خواندنش شهادت دهد.

همین دستور را اجرا کردند، و هیچکس از مهاجرین و انصار گواهى بر قرائت و تلاوت آیه تحریم خمر درباره وى نداد.

حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام او را آزاد نموده و فرمودند: از این پس اگر خمر بنوشى ما بر تو حد جارى خواهیم ساخت.

و نیز روایاتیکه دلالت دارد بر آنکه حق پیوسته با على است و با آنحضرت است هر جا که دور بزند و بگردش درآید.

در کتاب «جمع بین صحاح سته‏» که تالیف رزین امام الحرمین است در جزء سوم آن در مناقب امیرالمؤمنین علیه السلام از صحیح بخارى روایت کرده است که قال امیر المؤمنین علیه السلام: سمعت رسول الله صلى الله علیه و آله یقول: رحم الله علیا اللهم ادرالحق معه حیث دار

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: من از رسول خدا صلى الله علیه و آله شنیدم که مى‏فرمود: خداى رحمت‏خود را بر على بفرستد، بار پروردگارا هر جا که على حرکت کند، و بگردد، حق را با او بگردش و حرکت درآور.

و عجیب آنست که بسیارى از این روایات را خود ابوبکر و عمر و عثمان و عائشه و عمرو عاص و غیر هم از صحابه از رسول خدا روایت کرده‏اند.

در کتاب «مقام امیرالمؤمنین على بن ابیطالب عند الخلفا و اولادهم و الصحابة» پنجاه حدیث در فضائل امیرالمؤمنین از رسول الله بروایت‏خلفاء و اولادشان و صحابه، از علماى اهل سنت و محدثین آنها روایت کرده، و شواهدى در ذیل هر حدیث‏بیان نموده است.

از جمله روایتى است که عمر باعرابى مى‏گوید: ویحک ما تدرى من‏هذا؟هذا مولاى و مولى کل مؤمن و من لم یکن مولاه فلیس بمؤمن واى بر تواى مرد عرب!آیا میدانى این مرد کیست؟اینمرد على بن ابیطالب مولاى من و مولاى هر مومنى است و هر کسیکه على مولاى او نباشد آنکس مومن نیست.