علامه طهرانی در کتاب امام شناسی جلد 4 صفحه 75 به نقل از  کتاب«ینابیع المودة» باب 40، ص 123  که از کتب علمای اهل سنت است می فرماید:

رسول خدامی فرماید: قالَ رَسولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ لِرَهْطٍ مِنْ أصحَابِهِ: إنَّ اللَهَ تَعالَى جَعَلَ لاخِى عَلِىٍّ فَضائِلَ لَا تُحْصَى کَثْرَة، فَمَنْ ذَکَرَ فَضِیلَة مِن فَضائِلِهِ مُقِرّاً بِهَا غَفَرَ اللهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنْبِهِ وَ مَا تَأخَّرَ.
«حضرت رسول اکرم صلّى الله علیه و آله و سلّم به جماعتى از اصحاب خود گفتند: خداوند تعالى براى برادر من على فضائلى برون از حدّ و شماره قرار داده، هر کس یک فضیلت از فضائل او را ذکر کند و به آن اعتراف و اقرار داشته باشد خداوند تمام گناهان گذشته دور و نزدیک او را مى‏آمرزد».

وَ مَن کَتَبَ فَضیلَة مِن فَضائِلِه لَمْ تَزَلِ الملائِکَة تَسْتَغْفِر لَهُ مَا بَقِىَ لِذَلِکَ الکِتَابِ رَسْمٌ، وَ مَنِ اسْتَمَعَ الَى فَضِیلَة مِن فَضائِلِهِ غَفَرَ اللهُ لَهُ الذُّنُوبَ التى اکْتَسَبَهَا بِالنَّظَرِ. ثُمَّ قَالَ: النَّظَرُ الىَ عَلِىٍّ عِبَادَة، وَ ذِکْرُهُ عِبادَة، لَا یَقْبَلُ اللهُ ایمانَ عَبْدٍ إلّا بِمُوالاتِهِ وَ البَراءَة مِنْ اعْدَائِهِ.

 «و هر کس فضیلتى از فضائل علىّ بن أبى طالب را بنویسد دائماً ملائکه براى‏ او استغفار مى‏کنند تا زمانى که از آن نوشته اثرى باقى است، و کسى که گوش فرا دارد به یک فضیلت از فضائل او مى‏آمرزد خدا تمام گناهانى را که با استماع و گوش انجام داده است، و کسى که نظر کند به کتابى که در آن فضائل على نوشته شده است خداوند مى‏آمرزد تمام گناهانى را که با چشم و نظر انجام داده است. و سپس فرمود: نظر کردن به على عبادت است، و یاد کردن على عبادت است، خداوند ایمان بنده خود را نمى‏پذیرد مگر به دوستى او و به برائت و بیزارى از دشمنان او».